MΕ ΤΗΝ ΔΡΟΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΗ

      

     Με την δροσιά του Μάη στα μαλλιά σου

      από το  πρωί γυρνάς στην γειτονιά σου

      κι έναν ήλιο σαν χαμόγελο μεγάλο

      κι ένα σήμερα έγινε χθες  όπως κάθε άλλο

      κι αν το γιασεμί που με το άρωμά σου

      σκέπασες σαν άνεμος, περνά η αύρα σου,

      αφήνει κάτι από σένα λυγερή,

      είσαι όμορφη σαν την αυγή ,

      που φέρνει τα χρώματα στην πλάση

      κι ο ήλιος την μιλιά του έχει χάσει,

      στο πέρασμά σου όλα σκορπάνε

      και τα πουλιά παύουν να κελαηδάνε...

      κι είναι η περπατησιά σου ανάλαφρη

      σαν της θάλασσας αφρόπετρα   

      και του πελάγους το γαλανό      

      χρώμα των ματιών σου μοναδικό  

      έκφραση μούσας του έρωτα θεά 

      που συναρπάζει ότι από μένα χτυπά.  

     Χρήστος Λ. Νταούλας από συλλογή "Ερώτων και Ψυχής"