ΟΙ ΛΥΚΟΙ

            

                                      

Όλα αλλάζουνε κι όλα ρημάζουν

κι οι λύκοι πλέον δεν ουρλιάζουν

κάποιες φορές μελαγχολείς

δεν ξέρεις αύριο τι θα δεις

Βάρκες ονείρων βουλιάζουν

κι όσα πλέον ζεις όλα τρομάζουν

όρνεα γύρω μας κυκλώνουν

και τον ουρανό μας αμαυρώνουν

Έρχεται η ώρα που στενάζεις

και θλίψη από σένα βγάζεις

δύο στεναγμούς κι ένα δάκρυ

εξήγηση να βρεις μιαν άκρη

Όμως όλοι έπαψαν να μιλούν

δεν έχουν άλλωστε τι να πουν

όταν νεκρώνουν οι ψυχές

τότε το τέλος ήρθε χθες

Και ξεραίνονται οι καρδιές

όταν ζουν χωρίς ψυχές

διάφανο αίμα πια δεν έχουν

και στο κρύο δεν αντέχουν

Όλα άλλαξαν,ναι άλλαξαν     
κι ας μην μπορείς να τα δεις

θα 'ρθει η ώρα που δεν θα ξέρεις

από ποιόν να προφυλαχτείς

Είναι οι λύκοι πεινασμένοι

και πρέπει να ναι χορτασμένοι

μόνο έτσι δεν ουρλιάζουν

μόνο όταν μας σπαράζουν.

Χρήστος Λ. Νταούλας από συλλογή "Ερώτων και Ψυχής"