Ο ΧΡΟΝΟΣ

   

                                                                                                                                     

Κι αν δεν μπορείς να προχωρήσεις

την μοίρα σου μην αναθεματίσεις

οι ουρανοί δεν συννέφιασαν για σένα

ούτε να ρίχνεις ευθύνες στα γραμμένα

Aφουγκράσου  την ζωή σου και δες

πάρε μέσα στα χέρια σου  τις στιγμές

που περνάνε και πίσω δεν γυρίζουν

και μια νότα ιστορίας αφήνουν

Oι ανάσες μας πνίγουν σαν νυχτώνει

πως θωρείς ότι ο χρόνος τελειώνει

τους χτύπους της καρδιάς υφαίνει

και στο τέλος την κάνει να πεθαίνει

Oι θύμησες πολλές ο χρόνος λίγος

της αδυσώπητης μοναξιάς ο ίλιγγος

που χάνεται ότι απομένει στο τέρμα

ότι  πιο όμορφο αγαπήσεις σαν ψέμα

Και όταν ηρθούνε  τα δύσκολα

και τα χρόνια περνούν ασύστολα

τότε αρχίζεις να καταλαβαίνεις

ότι την σκάλα της ζωής κατεβαίνεις

Λες δεν θα έρθει η δυστυχία σε μένα                                         

δεν μπορείς να ανεχθείς τα πεπραγμένα

γι αυτό οι άνθρωποι στα δύσκολα τρομάζουν

γιατί δεν περιμένανε πως θα έρθουν.

Χρήστος Λ. Νταούλας από συλλογή "Ερώτων και Ψυχής"