Η ΚΟΝΔΥΛΙΑ

            

                                                                                                

         Πάσχισα να γράψω στο χαρτί

       και να εκφράσω όσα δεν θα σου πω

       λόγια που σ αγγίζουν στην ψυχή

       να  κεντήσω με μελάνι το σ' αγαπώ

      

        Με μια κονδυλιά  σου εκφράζω

        όμορφους στίχους που με πνίγουν

        θέλω να κεντήσω και να βγάζω

        τα αισθήματα που σε κατέχουν

         Έχεις μάτια  που με παίζουν

         και με τρόπο με παρατηρείς

         σαν σε θαρρώ με κοιτάζουν

         κι έχεις μέσα σου το ναι, να πεις

          Τα μάτια σου τα φεγγάρια

          δεν έχω νου και βλέμμα

          λάμπουν στο φως με αστέρια

          και μου κόβουνε το αίμα

   

          Με αντίκρισες μονάχο μου

          με της πένας το μαγικό παλμό

          είσαι το πολύτιμο γραμμένο μου

          στου χαρτιού μου το  ρυθμό    

          Σ' αγκαλιάζω απόψε σαν να σαι                     

          η μούσα του μαγεμένου μου νου                   

          που την καρδιά μου καυχάσαι

          ότι την κατέκτησες όλη παντού.